Kategoria:
Koncert
Czas trwania:
100 min.
Bilety:
30-50 zł
Język:
O spektaklu
• IV Symfonia e-moll op. 98 Johannesa Brahmsa (1833-1897) jest ostatnim dziełem kompozytora. Napisał ją w latach 1884-1885 w Mürzzuschlagu w Alpach. Brahms, w liście do Hansa von Bülowa, porównywał swoją najnowszą symfonię do alpejskiego klimatu w ten sposób: "Obawiam się, że zatrąca tutejszym klimatem - wiśnie nie stają się słodkie. Nigdy byś ich nie tknął". Było to związane z obawą o przyjęcie nowego dzieła. Nawet ówczesny wielki entuzjasta twórczości Brahmsa - Eduard Hanslick - miał mieszane uczucia po przestudiowaniu partytury, pisał: "Wiesz, mam uczucie, jakby mi dwóch intelektualistów-potworów garbowało skórę", a po wysłuchaniu symfonii, w swojej recenzji nazwał ją "ciemną studnią" oraz dodał - "im dłużej wpatrujemy się w jej dno, tym jaśniej odbijają się w niej gwiazdy". Prawykonanie dzieła odbyło się pod dyrekcją kompozytora w 1885 r. w Meiningen, gdzie był obecny również Richard Strauss. Publiczność reagowała skrajnie - od niechęci po wielki zachwyt. Historia jednak pokazała, że wyjątkowy brahmsowski język muzyczny, łączący w sobie wzorce muzyki baroku z formami klasycznymi w duchu romantyzmu, przyciąga uwagę melomanów do czasów współczesnych.
• W 1872 r. poproszono Georges'a Bizeta o napisanie muzyki do sztuki teatralnej pisarza zakochanego w Prowansji - Alphonse'a Daudeta o tytule Arlezjanka. Kompozytor podjął się tego zadania i niebawem powstała kompozycja, składająca się z zestawu 27 miniatur przeznaczonych na małą orkiestrę i chór. Libretto opowiada historię dwóch braci - niemądrego Innocentego i Fréderi'ego, który jest zakochany do szaleństwa w dziewczynie o imieniu Arles (która w sztuce w ogóle się nie pojawia) - bez wzajemności. Nie mogąc poradzić sobie z trawiącą go pożądliwością, rzuca się z okna budynku na ulicę, na której rozbrzmiewa farandola. Bizet rok po nieudanej premierze opery postanowił skomponować na jej podstawie suitę na orkiestrę, która niemalże od razu zyskała ogromne powodzenie. Z kolei po śmierci kompozytora, jego przyjaciel Ernest Guiraud, stworzył drugą suitę z pozostałych fragmentów Arlezjanki, korzystając przy tym z pozostawionych przez Bizeta szkiców, m.in. dołączając słynną Farandolę.
Koncert jest realizowany w ramach porozumienia, z udziałem studentów AMUZ we Wrocławiu
Johannes Brahms (1833-1897)
IV Symfonia e-moll op. 98
I Allegro non troppo
II Andante moderato
III Allegro giocoso
IV Allegro energico e passionato
Georges Bizet (1838-1875)
Arlezjanka Suita nr 1
Preludium
Menuet
Adagietto
Carillon
Arlezjanka Suita nr 2
Pastorale
Intermezzo
Menuet
Farandola
• W 1872 r. poproszono Georges'a Bizeta o napisanie muzyki do sztuki teatralnej pisarza zakochanego w Prowansji - Alphonse'a Daudeta o tytule Arlezjanka. Kompozytor podjął się tego zadania i niebawem powstała kompozycja, składająca się z zestawu 27 miniatur przeznaczonych na małą orkiestrę i chór. Libretto opowiada historię dwóch braci - niemądrego Innocentego i Fréderi'ego, który jest zakochany do szaleństwa w dziewczynie o imieniu Arles (która w sztuce w ogóle się nie pojawia) - bez wzajemności. Nie mogąc poradzić sobie z trawiącą go pożądliwością, rzuca się z okna budynku na ulicę, na której rozbrzmiewa farandola. Bizet rok po nieudanej premierze opery postanowił skomponować na jej podstawie suitę na orkiestrę, która niemalże od razu zyskała ogromne powodzenie. Z kolei po śmierci kompozytora, jego przyjaciel Ernest Guiraud, stworzył drugą suitę z pozostałych fragmentów Arlezjanki, korzystając przy tym z pozostawionych przez Bizeta szkiców, m.in. dołączając słynną Farandolę.
Repertuar
Johannes Brahms (1833-1897)
IV Symfonia e-moll op. 98
I Allegro non troppo
II Andante moderato
III Allegro giocoso
IV Allegro energico e passionato
Georges Bizet (1838-1875)
Arlezjanka Suita nr 1
Preludium
Menuet
Adagietto
Carillon
Arlezjanka Suita nr 2
Pastorale
Intermezzo
Menuet
Farandola
