Napj miosny Gaetano Donizettiego to zaledwie komedyjka z piknymi ariami, o dwch kawalerach, wiejskim chopaku i poruczniku, ktrzy kochaj si w Adinie - w troch wyrachowanej wiejskiej dziedziczce. Czuy i biedny romantyk, walczy z przedstawicielem wadzy, czowiekiem silnym i zamonym. Ale od czego byli liczni wdrowni doktorzy, ktrzy sprzedawali leki na kade zo?
Micha Znaniecki znalaz pewne powinowactwa midzy oper powsta w 1832 roku a wspczesnoci. Romantyczny kochanek Nemorino to jeden z wielu wraliwcw, ktry nie nadaje si na maklera, sierant natomiast - to wspczesny macho, ktry poradzi sobie w kadej sytuacji, jest pewny siebie, przebojowy. A doktor Dulcamara? Jako ywo przypomina specjalist od wizerunku, kreatora gwiazd, politykw On, podobnie jak stary jarmarczny doktor, sprzedaje zudzenia, bo ludzie ich potrzebuj, chc w nie wierzy.
Przedstawienie Znanieckiego rozgrywa si na pergoli Parku Szczytnickiego. Scena zajmuje wic okoo 3 hektarw powierzchni, w tym olbrzymi staw - fontann. Reyser, a zarazem scenograf, na rodku wody zaprojektowa scen - miejsce potyczek miosnych. Ale nie byby sob, gdyby nie wykorzysta samej wody. Nemorino pywa po niej dk i piewa swoje tskne piosenki. Przyjaciki Adiny niczym rusaki tacz w wodzie, co operze nadaje posmak bani, onierze i wieniacy owi ryby (proza ycia). Wreszcie w wodzie fantastycznie odbija si akcja sceniczna podkrelana odpowiednio wiatem. Wspczesny Dulcamara przybywa jak na ekscentryka przystao (z najmodniejsz obecnie w Polsce torebk Teletubisia) - balonem, pojawiaj si te kilkumetrowe kuky znane z plebejskiego teatru baskijskiego, nie brakuje ognia i projekcji multimedialnych - sowem opera plenerowa z wykorzystaniem wszystkich chwytw, do jakich ucieka si wspczesny teatr w otwartej przestrzeni.
A muzyka? O dziwo w tej teatralnej machinie nie ucierpiaa. Ogldaem przedstawienie z udziaem polskich piewakw. Byli zachwycajcy. Aktorskie i wokalne kreacje stworzyli Iwona Handzlik jako Adina i Rafa Bartmiski jako Nemorino. Znakomicie wypad take Wiktor Gorelikow w roli Dulcamary.
Napj miosny Gaetano Donizettiego to zaledwie komedyjka z piknymi ariami, o dwch kawalerach, wiejskim chopaku i poruczniku, ktrzy kochaj si w Adinie - w troch wyrachowanej wiejskiej dziedziczce. Czuy i biedny romantyk, walczy z przedstawicielem wadzy, czowiekiem silnym i zamonym. Ale od czego byli liczni wdrowni doktorzy, ktrzy sprzedawali leki na kade zo?
Micha Znaniecki znalaz pewne powinowactwa midzy oper powsta w 1832 roku a wspczesnoci. Romantyczny kochanek Nemorino to jeden z wielu wraliwcw, ktry nie nadaje si na maklera, sierant natomiast - to wspczesny macho, ktry poradzi sobie w kadej sytuacji, jest pewny siebie, przebojowy. A doktor Dulcamara? Jako ywo przypomina specjalist od wizerunku, kreatora gwiazd, politykw On, podobnie jak stary jarmarczny doktor, sprzedaje zudzenia, bo ludzie ich potrzebuj, chc w nie wierzy.
Przedstawienie Znanieckiego rozgrywa si na pergoli Parku Szczytnickiego. Scena zajmuje wic okoo 3 hektarw powierzchni, w tym olbrzymi staw - fontann. Reyser, a zarazem scenograf, na rodku wody zaprojektowa scen - miejsce potyczek miosnych. Ale nie byby sob, gdyby nie wykorzysta samej wody. Nemorino pywa po niej dk i piewa swoje tskne piosenki. Przyjaciki Adiny niczym rusaki tacz w wodzie, co operze nadaje posmak bani, onierze i wieniacy owi ryby (proza ycia). Wreszcie w wodzie fantastycznie odbija si akcja sceniczna podkrelana odpowiednio wiatem. Wspczesny Dulcamara przybywa jak na ekscentryka przystao (z najmodniejsz obecnie w Polsce torebk Teletubisia) - balonem, pojawiaj si te kilkumetrowe kuky znane z plebejskiego teatru baskijskiego, nie brakuje ognia i projekcji multimedialnych - sowem opera plenerowa z wykorzystaniem wszystkich chwytw, do jakich ucieka si wspczesny teatr w otwartej przestrzeni.
A muzyka? O dziwo w tej teatralnej machinie nie ucierpiaa. Ogldaem przedstawienie z udziaem polskich piewakw. Byli zachwycajcy. Aktorskie i wokalne kreacje stworzyli Iwona Handzlik jako Adina i Rafa Bartmiski jako Nemorino. Znakomicie wypad take Wiktor Gorelikow w roli Dulcamary.
Opera komiczna w 2 aktach Libretto: Felice Romani Prapremiera: Mediolan, 12 V 1832 Premiera polska: Warszawa, 1839
Spektakl w oryginalnej wersji językowej z polskimi napisami