Wrocawski festiwal poprzedziy, rozoone na trzy lata, premiery poszczeglnych czci Piercienia. Najpierw w padzierniku 2003 roku obejrzelimy Zoto Renu, rwno rok pniej wesza na scen Walkiria, a w czerwcu 2005 roku - Zygfryd. Cao zamyka wystawiony w czerwcu tego roku Zmierzch bogw. Twrc wrocawskiej inscenizacji jest prof. Hans-Peter Lehmann. Stworzy on dynamiczne widowisko, w ktrym akcja zostaa wywiedziona z pulsu muzyki. Wszystko, co dzieje si na scenie, ma swoje oparcie wanie w muzycznej materii i rozgrywane jest w prostych dekoracjach Waldemara Zawodziskiego.
Caej akcji towarzyszy potna metalowa pkolista konstrukcja i podzielona na dwa, czasami trzy poziomy scena. To w tej przestrzeni mamy podwodny wiat Cr Renu, podziemne krlestwo Nibelungw, potn Walhall, siedzib Wotana i bogw. Akcja wyznaczona przez nienawi, chciwo, dz wadzy i mio biegnie dynamicznie i czytelnie. Kolejne obrazy, wspomagane znakomit gr wiate i projekcji, s konstruowane z logiczn dbaoci o kady detal i o klimat.
auj bardzo, e z racji wczeniej podjtych zobowiza nie mogem oglda Zota Renu i Walkirii, ale z godnych zaufania relacji wiem, e oba przedstawienia zakoczyy si penym sukcesem. Takim samym sukcesem zakoczyy si spektakle Zygfryd i Zmierzch bogw. Na szczeglne podkrelenie zasuguje fakt zgromadzenia dobrej midzynarodowej obsady, ktra moe z powodzeniem stan na wikszoci europejskich scen.
W Zygfrydzie najwiksze wraenie pozostawia znakomita pod kadym wzgldem kreacja Uwe Eikttera, ktry z partii kara Mimego uczyni autentycznymajstersztyk. Imponowa piknym i naturalnym prowadzeniem gosu oraz wyrazistym aktorstwem. Nie mniejsze brawa nale si Leonidowi Zakhozhaevovi za pikne zapiewanie morderczej partii tytuowego bohatera. Tutaj podziwialimy interesujcy, peen blasku gos, znakomit technik i wokaln swobod w kadym rejestrze. wietn Brunhild okazaa si Barbara Schneider-Hofstetter, dysponujca piknie brzmicym i penym blasku sopranem o imponujcej mocy. Synnego duetu Zygfryda i przebudzonej Brunhildy z III aktu w ich wykonaniu suchao si z prawdziw satysfakcj. Interesujc posta Wdrowca (Wotana) stworzy Bogusaw Szynalski, a Erdy - Barbara Bagiska.
Na peny sukces wrocawskiego Piercienia zoya si te dobrze przygotowana i grajca 120-osobowa orkiestra precyzyjnie prowadzona przez Tomasza Szredera. Interpretacja zachwycaa nie tylko spjnoci i finezj brzmienia, ale rwnie, gdy byo trzeba, jego potg i dramatyczn intensywnoci. Dyrygent zadba, by muzyka nasycona emocjami pulsowaa waciwym nerwem dramatycznym i ekspresj, nie tracc nic z klarownoci, wyrazu i czytelnoci ponad stu motyww przewodnich stanowicych osnow muzycznej konstrukcji.
Wrocawski festiwal poprzedziy, rozoone na trzy lata, premiery poszczeglnych czci Piercienia. Najpierw w padzierniku 2003 roku obejrzelimy Zoto Renu, rwno rok pniej wesza na scen Walkiria, a w czerwcu 2005 roku - Zygfryd. Cao zamyka wystawiony w czerwcu tego roku Zmierzch bogw. Twrc wrocawskiej inscenizacji jest prof. Hans-Peter Lehmann. Stworzy on dynamiczne widowisko, w ktrym akcja zostaa wywiedziona z pulsu muzyki. Wszystko, co dzieje si na scenie, ma swoje oparcie wanie w muzycznej materii i rozgrywane jest w prostych dekoracjach Waldemara Zawodziskiego.
Caej akcji towarzyszy potna metalowa pkolista konstrukcja i podzielona na dwa, czasami trzy poziomy scena. To w tej przestrzeni mamy podwodny wiat Cr Renu, podziemne krlestwo Nibelungw, potn Walhall, siedzib Wotana i bogw. Akcja wyznaczona przez nienawi, chciwo, dz wadzy i mio biegnie dynamicznie i czytelnie. Kolejne obrazy, wspomagane znakomit gr wiate i projekcji, s konstruowane z logiczn dbaoci o kady detal i o klimat.
auj bardzo, e z racji wczeniej podjtych zobowiza nie mogem oglda Zota Renu i Walkirii, ale z godnych zaufania relacji wiem, e oba przedstawienia zakoczyy si penym sukcesem. Takim samym sukcesem zakoczyy si spektakle Zygfryd i Zmierzch bogw. Na szczeglne podkrelenie zasuguje fakt zgromadzenia dobrej midzynarodowej obsady, ktra moe z powodzeniem stan na wikszoci europejskich scen.
W Zygfrydzie najwiksze wraenie pozostawia znakomita pod kadym wzgldem kreacja Uwe Eikttera, ktry z partii kara Mimego uczyni autentycznymajstersztyk. Imponowa piknym i naturalnym prowadzeniem gosu oraz wyrazistym aktorstwem. Nie mniejsze brawa nale si Leonidowi Zakhozhaevovi za pikne zapiewanie morderczej partii tytuowego bohatera. Tutaj podziwialimy interesujcy, peen blasku gos, znakomit technik i wokaln swobod w kadym rejestrze. wietn Brunhild okazaa si Barbara Schneider-Hofstetter, dysponujca piknie brzmicym i penym blasku sopranem o imponujcej mocy. Synnego duetu Zygfryda i przebudzonej Brunhildy z III aktu w ich wykonaniu suchao si z prawdziw satysfakcj. Interesujc posta Wdrowca (Wotana) stworzy Bogusaw Szynalski, a Erdy - Barbara Bagiska.
Na peny sukces wrocawskiego Piercienia zoya si te dobrze przygotowana i grajca 120-osobowa orkiestra precyzyjnie prowadzona przez Tomasza Szredera. Interpretacja zachwycaa nie tylko spjnoci i finezj brzmienia, ale rwnie, gdy byo trzeba, jego potg i dramatyczn intensywnoci. Dyrygent zadba, by muzyka nasycona emocjami pulsowaa waciwym nerwem dramatycznym i ekspresj, nie tracc nic z klarownoci, wyrazu i czytelnoci ponad stu motyww przewodnich stanowicych osnow muzycznej konstrukcji.
Uroczysty dramat sceniczny w 3 częściach z prologiem Libretto: Richard Wagner Prapremiera: Bayreuth, 13-17 VIII 1876