Z pocztkiem 1863 roku, bardzo mody, zaledwie 25 letni kompozytor, Georges Bizet podpisa z dyrektorem paryskiego Thtre Lyrique kontrakt na skomponowanie opery w terminie umoliwiajcym jej premier we wrzeniu tego samego roku. Kompozytor warunkw kontraktu dotrzyma, ale opera po 18 spektaklach zesza ze sceny (niewykluczone, e z powodu popularnoci "Carmen"); wrcia dopiero w 1889 roku, w Paryu ale po wosku.
W 1959 roku wystawiona zostaa m.in. na scenie Arena di Verona (to podwaenie wtpliwoci co do miejsca, Hala Stulecia, omawianej premiery wrocawskiej). Opera cieszy si te umiarkowanym wprawdzie, ale powodzeniem u firm nagraniowych (37 zapisw fonograficznych, pierwszy w 1940, ostatni w 2012 roku).
Opera ta jest delikatn, liryczn tragedi, lokalizowan na okres przejciowy, od romantyzmu do weryzmu. Bizeta nie na darmo nazywano pionierem weryzmu. Konstrukcja samego jednak dziea moe sugerowa zaliczenie go te do francuskiej "grand opera" (rozbudowane sceny chralne, balet, dramatyczna egzotyka ).
Muzyka opery, barwnie instrumentowana, pena dramatycznych napi, niuansw i kolorw znalaza doskona i kompetentn autork opracowania muzycznego i zarazem dyrygentk. Ewa Michnik znakomicie prowadzia orkiestr, doskonale panowaa nad caoci duego przecie aparatu wykonawczego. Bardzo dobrze wsppracowaa te ze piewakami i chrem (przygotowanie Anna Grabowska-Borys), co przy tak szerokiej scenie i przestrzeni wntrza sali nie jest bez znaczenia. Muzyka opery jest przecie niezwykle wyrazista, przejrzysta melodyjnie, mieni sie egzotycznymi kolorami. A poszczeglne fragmenty pene s melodyjnych kantylen i subtelnej estetyki. Premiera wrocawska jest drug inscenizacj tej opery dla dyrektor Ewy Michnik, po Krakowie w 1981 roku, te chwalonej za interpretacj "pen polotu, wzniosoci i dynamizmu" (L. Polony, 1981 rok).
Inscenizatorem, scenografem, reyserem (take wiate) jest Waldemar Zawodziski. Akcj opery umieci w zapeniajcej olbrzymi scen odzi, zacumowanej u wybrzea. Rozgrywa si wic ona na pokadach i nabrzeu. Operowanie wiatami doskonale rozwizuje i potguje nastrj (wietne sceny burzy i finaowego poaru wioski). Dobrze rozwizany jest ruch sceniczny (Janina Niesobska), trafne s kostiumy (Magorzata Soniowska).
Libretto opery (Michel Carrre i Eugene Cormon) nie jest szczeglnym osigniciem artystycznym, ale trzy gwne postaci potraktowane s sprawiedliwie, kada ma swoj popisow ari i wystpuje w rnych kombinacjach w duetach. Mocno zarysowana staje si posta kapanki Leily w interpretacji Anny Lichorowicz. Pene dramatyzmu uczucie jakie ywi wobec Nadira stara si stumi pamitajc o swym posannictwie religijnym (aria "Oh, Dieu Brahma").
Gos artystki jest wyrwnany, o adnym lirycznym brzmieniu i duym adunku emocji. Wysoka pozycja piewaczki w zespole solistw Opery Wrocawskiej wydaje si by w peni uzasadniona, a jej kolejn kreacj sceniczn mona uzna za niewtpliwy sukces artystyczny. Jako Nadir partneruje jej tenor Nikolay Dorozhkin. Jego wykonanie synnego romansu "Je crois entendre encore" ("Wierz, e znw usysz"), jednej z najpopularniejszych arii w repertuarze tenorw, mogo zadowoli, ale nie do koca przekona. Gos artysty nie naley bowiem do tenorw typu "di grazia", cho brzmi swobodnie i dwicznie, a artysta piewa z uczuciem, szczeglnie w duecie z Lejl w II akcie ("Ton coeur n'a pacompris le mien" - "Twoje serce nie pojo mojego").
Zurga (wdz cejloskiej wioski) przyjaciel i zarazem rywal Nadira, w wykonaniu Mariusza Godlewskiego zdominowa pozostaych wykonawcw. To istotnie pikny gos, nony i mocny ale subtelny w brzmieniu. A przy tym barwa tego gosu jest ciepa, delikatna, oryginalna i rozpoznawalna. Synny duet "Au fond di temple saint" ("W gbi witego przybytku") wzrusza i porywa. Aktorstwo piewaka jest bez zarzutu. Mariusz Godlewski systematycznie doskonali sw sztuk wokaln i sceniczn, jest niewtpliwie czoowym obecnie barytonem lirycznym w kraju. W mniejszej partii kapana Nurabada swj niewtpliwy talent ujawni Marek Pako, dysponujcy szlachetnym w brzmieniu gosem basowym.
Omawiana inscenizacja "Poawiaczy pere" (ogldane przedstawienie 9 listopada 2013) stanowi dowd nie tylko pikna muzyki Bizeta, jest take kolejnym sukcesem artystycznym Opery Wrocawskiej.
Z pocztkiem 1863 roku, bardzo mody, zaledwie 25 letni kompozytor, Georges Bizet podpisa z dyrektorem paryskiego Thtre Lyrique kontrakt na skomponowanie opery w terminie umoliwiajcym jej premier we wrzeniu tego samego roku. Kompozytor warunkw kontraktu dotrzyma, ale opera po 18 spektaklach zesza ze sceny (niewykluczone, e z powodu popularnoci "Carmen"); wrcia dopiero w 1889 roku, w Paryu ale po wosku.
W 1959 roku wystawiona zostaa m.in. na scenie Arena di Verona (to podwaenie wtpliwoci co do miejsca, Hala Stulecia, omawianej premiery wrocawskiej). Opera cieszy si te umiarkowanym wprawdzie, ale powodzeniem u firm nagraniowych (37 zapisw fonograficznych, pierwszy w 1940, ostatni w 2012 roku).
Opera ta jest delikatn, liryczn tragedi, lokalizowan na okres przejciowy, od romantyzmu do weryzmu. Bizeta nie na darmo nazywano pionierem weryzmu. Konstrukcja samego jednak dziea moe sugerowa zaliczenie go te do francuskiej "grand opera" (rozbudowane sceny chralne, balet, dramatyczna egzotyka ).
Muzyka opery, barwnie instrumentowana, pena dramatycznych napi, niuansw i kolorw znalaza doskona i kompetentn autork opracowania muzycznego i zarazem dyrygentk. Ewa Michnik znakomicie prowadzia orkiestr, doskonale panowaa nad caoci duego przecie aparatu wykonawczego. Bardzo dobrze wsppracowaa te ze piewakami i chrem (przygotowanie Anna Grabowska-Borys), co przy tak szerokiej scenie i przestrzeni wntrza sali nie jest bez znaczenia. Muzyka opery jest przecie niezwykle wyrazista, przejrzysta melodyjnie, mieni sie egzotycznymi kolorami. A poszczeglne fragmenty pene s melodyjnych kantylen i subtelnej estetyki. Premiera wrocawska jest drug inscenizacj tej opery dla dyrektor Ewy Michnik, po Krakowie w 1981 roku, te chwalonej za interpretacj "pen polotu, wzniosoci i dynamizmu" (L. Polony, 1981 rok).
Inscenizatorem, scenografem, reyserem (take wiate) jest Waldemar Zawodziski. Akcj opery umieci w zapeniajcej olbrzymi scen odzi, zacumowanej u wybrzea. Rozgrywa si wic ona na pokadach i nabrzeu. Operowanie wiatami doskonale rozwizuje i potguje nastrj (wietne sceny burzy i finaowego poaru wioski). Dobrze rozwizany jest ruch sceniczny (Janina Niesobska), trafne s kostiumy (Magorzata Soniowska).
Libretto opery (Michel Carrre i Eugene Cormon) nie jest szczeglnym osigniciem artystycznym, ale trzy gwne postaci potraktowane s sprawiedliwie, kada ma swoj popisow ari i wystpuje w rnych kombinacjach w duetach. Mocno zarysowana staje si posta kapanki Leily w interpretacji Anny Lichorowicz. Pene dramatyzmu uczucie jakie ywi wobec Nadira stara si stumi pamitajc o swym posannictwie religijnym (aria "Oh, Dieu Brahma").
Gos artystki jest wyrwnany, o adnym lirycznym brzmieniu i duym adunku emocji. Wysoka pozycja piewaczki w zespole solistw Opery Wrocawskiej wydaje si by w peni uzasadniona, a jej kolejn kreacj sceniczn mona uzna za niewtpliwy sukces artystyczny. Jako Nadir partneruje jej tenor Nikolay Dorozhkin. Jego wykonanie synnego romansu "Je crois entendre encore" ("Wierz, e znw usysz"), jednej z najpopularniejszych arii w repertuarze tenorw, mogo zadowoli, ale nie do koca przekona. Gos artysty nie naley bowiem do tenorw typu "di grazia", cho brzmi swobodnie i dwicznie, a artysta piewa z uczuciem, szczeglnie w duecie z Lejl w II akcie ("Ton coeur n'a pacompris le mien" - "Twoje serce nie pojo mojego").
Zurga (wdz cejloskiej wioski) przyjaciel i zarazem rywal Nadira, w wykonaniu Mariusza Godlewskiego zdominowa pozostaych wykonawcw. To istotnie pikny gos, nony i mocny ale subtelny w brzmieniu. A przy tym barwa tego gosu jest ciepa, delikatna, oryginalna i rozpoznawalna. Synny duet "Au fond di temple saint" ("W gbi witego przybytku") wzrusza i porywa. Aktorstwo piewaka jest bez zarzutu. Mariusz Godlewski systematycznie doskonali sw sztuk wokaln i sceniczn, jest niewtpliwie czoowym obecnie barytonem lirycznym w kraju. W mniejszej partii kapana Nurabada swj niewtpliwy talent ujawni Marek Pako, dysponujcy szlachetnym w brzmieniu gosem basowym.
Omawiana inscenizacja "Poawiaczy pere" (ogldane przedstawienie 9 listopada 2013) stanowi dowd nie tylko pikna muzyki Bizeta, jest take kolejnym sukcesem artystycznym Opery Wrocawskiej.
Premiera 08 XI 2013
Spektakl wykonywany jest w języku francuskim z polskimi napisami