Katarzyna Wachowiak, Polska Gazeta Wrocawska, 2007-10-22
T oper oglda si zzapartym tchem, niczym filmowy thriller. Jest tu wszystko, co potrzeba, by stworzy hit: pikna muzyka, kostiumy i jaka akcja!
Reyser Jurij Aleksandrow wielokrotnie zapowiada, e Borys Godunow bdzie przypowieci o pragnieniu wadzy. Ale tytuowy bohater bynajmniej nie jest uosobieniem tego pragnienia. On raczej, jako jedyny, przechodzi drog od zbrodni do kary, rzeczywistej skruchy i przebaczenia. Praktycznie kada pojawiajca si na scenie posta jest chora z nadmiaru ambicji. Mnich Grigorij, obwoujcy si carewiczem Dymitrem, w swojej drodze do celu nie cofnie si przed wydaniem na mier przypadkowo spotkanego podrnego.
Maryna Mniszech - pikno znudzona panowaniem nad mskimi sercami, uwodzi Dymitra, liczc, e jako jego ona zasidzie na kremlowskim tronie. Jej spowiednik marzy o wielkim nawrceniu Rusi na katolicyzm i najchtniej zrobiby to bynajmniej niechrzecijaskimi metodami. Knia Szujski z pen perfidi wpdza Borysa do grobu wspomnieniami o zamordowanym Dymitrze. Tu wszyscy s obkani wadz. Gdy Borys umiera, zostaje po nim pusty tron i pytanie: kto na nim zasidzie? Kandydatw jest wielu. Kady ju popeni zbrodni lub jest do niej gotw. Kady bdzie tyranem. Musorgski, piszc libretto, opar si na sztuce Puszkina. Ten z kolei inspirowa si Szekspirem, a szczeglnie Makbetem. Te inspiracje wida wyranie. W strukturze opowieci, w konstrukcji postaci, w wielu wtkach - choby samego Borysa albo w scenie midzy Dymitrem i Maryn Mniszech.
Tu nie ma - jak to czsto bywa w operze - paskich jednowymiarowych charakterw i szkicowej fabuy. Intryga zaskakuje, pdzi do przodu niczym w kinie akcji, zmusza, by ledzi kolejne wirae z zapartym tchem. Muzyka Musorgskiego – to rwnie nieczste wraenie w operze - nie dominuje nad fabu. Mistrz muzyki ilustracyjnej (w trakcie pracy nad Borysem napisa m.in. genialne Obrazki z wystawy) t fabu swoj kompozycj namalowa. Melodia splata si z histori, towarzyszy jej, podkrelajc kade wane sowo, kad emocj. Trudno jednak nie zauway w niej piknych arii, prawdziwych operowych hitw, opartych na rosyjskiej muzyce ludowej i cerkiewnej, brzmicych zaskakujco swojsko. Zwraca uwag akt polski - gdy Dymitr Samozwaniec przyjeda po wsparcie do Polakw, scen t otwiera polonez. Sprawdzi si take pomys reysera Jurija Aleksandrowa, by tem wydarze uczyni dworzec kolejowy. Sceny nadjedaj jedna po drugiej w wagonach, nie tylko uatwiajc zmian scenografii. Pocigi na dworcu Aleksandrowa to pocigi historii. Intrygi i kolejni wadcy przychodz i odchodz, a na ich miejsce pojawiaj si nowi.
Trafiony okaza si te pomys z uwspczenieniem niektrych postaci - czasem to oczywiste pokazanie palcem, e tyran pozostaje tyranem, czy nosi zot szat czy te garnitur. Czasem wprowadza dodatkowy element komiczny - Dymitr, czekajc na Maryn, przerzuca kanay w telewizorze; na polskim dworze, skdind o wiele wspanialszym od Kremla, panny paraduj w pirach z Moulin Rouge; ebracy nosz stroje harleyowcw, a swoim przypiewkom akompaniuj na gitarze elektrycznej. Trzy godziny mijaj byskawicznie. Ewie Michnik i Jurijowi Aleksandrowowi udao si dokona czego, czego si nie spodziewaam.
Wychodziam z Hali Stulecia nieukontentowana przyjemnym doznaniem estetycznym, ale do gbi poruszona dramatem cara Borysa, z gow pen wspaniaej historii, ktr mi opowiedziano.
T oper oglda si zzapartym tchem, niczym filmowy thriller. Jest tu wszystko, co potrzeba, by stworzy hit: pikna muzyka, kostiumy i jaka akcja!
Reyser Jurij Aleksandrow wielokrotnie zapowiada, e Borys Godunow bdzie przypowieci o pragnieniu wadzy. Ale tytuowy bohater bynajmniej nie jest uosobieniem tego pragnienia. On raczej, jako jedyny, przechodzi drog od zbrodni do kary, rzeczywistej skruchy i przebaczenia. Praktycznie kada pojawiajca si na scenie posta jest chora z nadmiaru ambicji. Mnich Grigorij, obwoujcy si carewiczem Dymitrem, w swojej drodze do celu nie cofnie si przed wydaniem na mier przypadkowo spotkanego podrnego.
Maryna Mniszech - pikno znudzona panowaniem nad mskimi sercami, uwodzi Dymitra, liczc, e jako jego ona zasidzie na kremlowskim tronie. Jej spowiednik marzy o wielkim nawrceniu Rusi na katolicyzm i najchtniej zrobiby to bynajmniej niechrzecijaskimi metodami. Knia Szujski z pen perfidi wpdza Borysa do grobu wspomnieniami o zamordowanym Dymitrze. Tu wszyscy s obkani wadz. Gdy Borys umiera, zostaje po nim pusty tron i pytanie: kto na nim zasidzie? Kandydatw jest wielu. Kady ju popeni zbrodni lub jest do niej gotw. Kady bdzie tyranem. Musorgski, piszc libretto, opar si na sztuce Puszkina. Ten z kolei inspirowa si Szekspirem, a szczeglnie Makbetem. Te inspiracje wida wyranie. W strukturze opowieci, w konstrukcji postaci, w wielu wtkach - choby samego Borysa albo w scenie midzy Dymitrem i Maryn Mniszech.
Tu nie ma - jak to czsto bywa w operze - paskich jednowymiarowych charakterw i szkicowej fabuy. Intryga zaskakuje, pdzi do przodu niczym w kinie akcji, zmusza, by ledzi kolejne wirae z zapartym tchem. Muzyka Musorgskiego – to rwnie nieczste wraenie w operze - nie dominuje nad fabu. Mistrz muzyki ilustracyjnej (w trakcie pracy nad Borysem napisa m.in. genialne Obrazki z wystawy) t fabu swoj kompozycj namalowa. Melodia splata si z histori, towarzyszy jej, podkrelajc kade wane sowo, kad emocj. Trudno jednak nie zauway w niej piknych arii, prawdziwych operowych hitw, opartych na rosyjskiej muzyce ludowej i cerkiewnej, brzmicych zaskakujco swojsko. Zwraca uwag akt polski - gdy Dymitr Samozwaniec przyjeda po wsparcie do Polakw, scen t otwiera polonez. Sprawdzi si take pomys reysera Jurija Aleksandrowa, by tem wydarze uczyni dworzec kolejowy. Sceny nadjedaj jedna po drugiej w wagonach, nie tylko uatwiajc zmian scenografii. Pocigi na dworcu Aleksandrowa to pocigi historii. Intrygi i kolejni wadcy przychodz i odchodz, a na ich miejsce pojawiaj si nowi.
Trafiony okaza si te pomys z uwspczenieniem niektrych postaci - czasem to oczywiste pokazanie palcem, e tyran pozostaje tyranem, czy nosi zot szat czy te garnitur. Czasem wprowadza dodatkowy element komiczny - Dymitr, czekajc na Maryn, przerzuca kanay w telewizorze; na polskim dworze, skdind o wiele wspanialszym od Kremla, panny paraduj w pirach z Moulin Rouge; ebracy nosz stroje harleyowcw, a swoim przypiewkom akompaniuj na gitarze elektrycznej. Trzy godziny mijaj byskawicznie. Ewie Michnik i Jurijowi Aleksandrowowi udao si dokona czego, czego si nie spodziewaam.
Wychodziam z Hali Stulecia nieukontentowana przyjemnym doznaniem estetycznym, ale do gbi poruszona dramatem cara Borysa, z gow pen wspaniaej historii, ktr mi opowiedziano.
Opera w 4 aktach Libretto: Modest Musorgski Prapremiera: Petersburg, 08 II 1874 Premiera polska: Lwów, 1912 Superwidowisko: 19, 20, 21, 26, 27, 28 X 2007
Kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
Inscenizacja i reżyseria: Yuri Alexandrov
Choreografia: Vladimir Romanovskiy
Dekoracje, reżyseria świateł: Paweł Dobrzycki
Kostiumy: Małgorzata Słoniowska
Przygotowanie chóru: Małgorzata Orawska
Asystent reżysera: Adam Frontczak
Streszczenie libretta: Jacek Marczyński
Tekst polski wyświetlany podczas spektaklu: Bartłomiej Majchrzak