14. tzw. superprodukcja, zrealizowana przez Oper Wrocawsk, nie stara si olni efektami. Reyser Jurij Aleksandrow odczyta Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego w sposb odmienny od tego, co zwyko si oferowa wielotysicznej publicznoci takich widowisk.
Monumentalna dekoracja w Hali Stulecia przypomina mury Kremla i Mauzoleum Lenina, ale to nie plac Czerwony, lecz dworzec. Jed pocigi, kbi si podrni, wrd nich ci, ktrzy si stan bohaterami opowieci. Pomys z teatrem w teatrze czy przekonanie reysera, e wiatr historii moe kadego wyowi z anonimowej masy?
W nie do koca klarownym spektaklu rosyjskiego inscenizatora jest wiele oryginalnych pomysw, ale i sporo chwytw ogranych, jak skrzane kanapy oraz telewizor, stosowanych w niemal kadej, uwspczenionej inscenizacji klasycznej opery. Aleksandrow miesza style i epoki, ale paszcz bojara czy sukni z trenem mog zaoy jedynie ci, ktry zostali wyniesieni na szczyty hierarchii. Najwaniejszym bohaterem jest lud, ma nawet prawo decydowania o wyborze wadcy, bo reyser doda scen gosowania. Jednak otrzymawszy kolejnego cara, moe jedynie modli si o rychy koniec dla despoty.
To widowisko bardzo rosyjskie w klimacie i sposobie ukazania relacji midzy wadz a spoeczestwem, a take w tym, jak widz nas Rosjanie. W tzw. akcie polskim, w ktrym Musorgski przedstawia polityczny romans Maryny Mniszech z samozwaczym Dymitrem, w Polsce szukajcym wsparcia do obalenia Borysa Godunowa, Aleksandrow zrezygnowa ze szlacheckich kontuszy i efektownego poloneza. To wspczesna Polska, wiat wyuzdany i bogaty, wci pocigajcy Zachd rozpoczynajcy si tu za granic Rosji.
Sam Borys jako nowy car ukazuje si poddanym na gigantycznym cokole, pniej, uciekajc przed wojskami Dymitra, cignie wagon z resztkami dobytku. Oto synteza losu tyrana. Niestety, obu scenom reyser doda wiele pomysw i postaci na dalszym planie. Nadmiar inwencji zdecydowanie szkodzi widowisku, a majc piewaka tej klasy co Janusz Monarcha, naleao bardziej zaufa jego umiejtnociom.
Pozyskany z wiedeskiej Staatsoper artysta o mikkim, piknie brzmicym gosie ukaza zoony psychologicznie portret czowieka wyniesionego na szczyty wadzy. Janusz Monarcha zdominowa spektakl, mimo e reszta wykonawcw prezentowaa wysoki poziom.
Dobrze to wiadczy o Operze Wrocawskiej, ktra ma do dyspozycji zestaw wietnych piewakw, by wspomnie choby: Leonida Zakoajewa (Dymitr), Elbiet Kaczmarzyk-Janczak (Maryna), Pawa Izdebskiego (Pimen), Wiktora Gorelikowa (Waaram) czy Sebastiana Kaniuka (Fiodor). Prowadzc za orkiestr i chry, Ewa Michnik staraa si przytumi monumentalny charakter muzyki Musorgskiego i dziki temu czujnie wspieraa rozgrywajc si na scenie opowie.
14. tzw. superprodukcja, zrealizowana przez Oper Wrocawsk, nie stara si olni efektami. Reyser Jurij Aleksandrow odczyta Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego w sposb odmienny od tego, co zwyko si oferowa wielotysicznej publicznoci takich widowisk.
Monumentalna dekoracja w Hali Stulecia przypomina mury Kremla i Mauzoleum Lenina, ale to nie plac Czerwony, lecz dworzec. Jed pocigi, kbi si podrni, wrd nich ci, ktrzy si stan bohaterami opowieci. Pomys z teatrem w teatrze czy przekonanie reysera, e wiatr historii moe kadego wyowi z anonimowej masy?
W nie do koca klarownym spektaklu rosyjskiego inscenizatora jest wiele oryginalnych pomysw, ale i sporo chwytw ogranych, jak skrzane kanapy oraz telewizor, stosowanych w niemal kadej, uwspczenionej inscenizacji klasycznej opery. Aleksandrow miesza style i epoki, ale paszcz bojara czy sukni z trenem mog zaoy jedynie ci, ktry zostali wyniesieni na szczyty hierarchii. Najwaniejszym bohaterem jest lud, ma nawet prawo decydowania o wyborze wadcy, bo reyser doda scen gosowania. Jednak otrzymawszy kolejnego cara, moe jedynie modli si o rychy koniec dla despoty.
To widowisko bardzo rosyjskie w klimacie i sposobie ukazania relacji midzy wadz a spoeczestwem, a take w tym, jak widz nas Rosjanie. W tzw. akcie polskim, w ktrym Musorgski przedstawia polityczny romans Maryny Mniszech z samozwaczym Dymitrem, w Polsce szukajcym wsparcia do obalenia Borysa Godunowa, Aleksandrow zrezygnowa ze szlacheckich kontuszy i efektownego poloneza. To wspczesna Polska, wiat wyuzdany i bogaty, wci pocigajcy Zachd rozpoczynajcy si tu za granic Rosji.
Sam Borys jako nowy car ukazuje si poddanym na gigantycznym cokole, pniej, uciekajc przed wojskami Dymitra, cignie wagon z resztkami dobytku. Oto synteza losu tyrana. Niestety, obu scenom reyser doda wiele pomysw i postaci na dalszym planie. Nadmiar inwencji zdecydowanie szkodzi widowisku, a majc piewaka tej klasy co Janusz Monarcha, naleao bardziej zaufa jego umiejtnociom.
Pozyskany z wiedeskiej Staatsoper artysta o mikkim, piknie brzmicym gosie ukaza zoony psychologicznie portret czowieka wyniesionego na szczyty wadzy. Janusz Monarcha zdominowa spektakl, mimo e reszta wykonawcw prezentowaa wysoki poziom.
Dobrze to wiadczy o Operze Wrocawskiej, ktra ma do dyspozycji zestaw wietnych piewakw, by wspomnie choby: Leonida Zakoajewa (Dymitr), Elbiet Kaczmarzyk-Janczak (Maryna), Pawa Izdebskiego (Pimen), Wiktora Gorelikowa (Waaram) czy Sebastiana Kaniuka (Fiodor). Prowadzc za orkiestr i chry, Ewa Michnik staraa si przytumi monumentalny charakter muzyki Musorgskiego i dziki temu czujnie wspieraa rozgrywajc si na scenie opowie.
Opera w 4 aktach Libretto: Modest Musorgski Prapremiera: Petersburg, 08 II 1874 Premiera polska: Lwów, 1912 Superwidowisko: 19, 20, 21, 26, 27, 28 X 2007
Kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
Inscenizacja i reżyseria: Yuri Alexandrov
Choreografia: Vladimir Romanovskiy
Dekoracje, reżyseria świateł: Paweł Dobrzycki
Kostiumy: Małgorzata Słoniowska
Przygotowanie chóru: Małgorzata Orawska
Asystent reżysera: Adam Frontczak
Streszczenie libretta: Jacek Marczyński
Tekst polski wyświetlany podczas spektaklu: Bartłomiej Majchrzak