Najnowsza premiera Borysa Godunowa we wrocawskiej Hali Stulecia muzycznie przynosi duo satysfakcji, ale gubi przesanie w natoku symboli i pomysw inscenizacyjnych.
Po raz pierwszy dzieo Modesta Musorgskiego zabrzmiao we Wrocawiu w 1972 roku - reyserowa Bogusaw Jankowski, dyrygowa Andrzej Rozmarynowicz. Borys Godunow wystawiony po raz pierwszy w 1874 roku w Petersburgu jest dzieem niezwykle istotnym w historii europejskiego teatru operowego. Utwr przesiknity rosyjsk tradycj narodow, na ktrej tle rozgrywa si niemal szekspirowski dramat zbrodniczego cara Borysa i Dymitra Samozwaca, mimo instrumentacyjnych niedostatkw - i kilku prb uzupeniania oryginau - wykonywany jest dzisiaj z powodzeniem na caym wiecie, najczciej w ujciu Nikoaja Rimskiego-Korsakowa (pniejsza wersja Dymitra Szostakowicza si nie przyja).
Teraz we wrocawskiej Hali Stulecia oper pokaza wzity rosyjski reyser Jurij Aleksandrow, regularnie wystawiajcy take na Zachodzie, m.in. w Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Mazepa Czajkowskiego) - w 2002 roku ogldalimy jego Chowaszczyzn Musorgskiego przywiezion do Teatru Wielkiego - Opery Narodowej przez moskiewski Teatr Bolszoj.
Inscenizacja Aleksandrowa to rzecz wielowtkowa, przekornie postmodernistyczna, w ktrej historyzm i tradycja cz si ze wspczesnoci. To spektakl w ruchu, rozwijajcy si, wyraajcy - jak chce autor - "idee wiecznego przemieszczania si mas ludzkich". Proces to chaotyczny, czasami zudny, niepokojco jednak podobny przed wiekami i dzi. Wszystkie sceny wrocawskiego spektaklu rozgrywaj si na peronie, poszczeglne odsony wjedaj i wyjedaj na wagonach i platformach kolejowych (syszymy te odgosy pocigw). Obserwujemy osobisty dramat gwnego bohatera oraz intrygi prowadzce do zdobycia wadzy przez Dymitra.
Ide Aleksandrowa nie byo proste odtworzenie losw Borysa i Dymitra, lecz pokazanie ich w kontekcie historii. Aleksandrow w swej pasjonujcej wizji wiata jednak si gubi. W jego Borysie jest moc znacze i symboli (z przeszoci i teraniejszoci), ktre tworz sie nie do koca logicznych pocze. Dominuje ch powizania w scenografii i kostiumach tego, co najbardziej odlege, jak to si czsto dzieje w teatrach zachodnioeuropejskich. I tak wdrowni mnisi (Waraam, Misai), "balujcy na caego" w wagonie restauracyjnym, zostali ubrani skry heavymetalowe; car i jego otoczenie, symbolizujcy star wadz, maj stanowi historyczn przeciwwag. W akcie polskim po adnej, klasycznej pierwszej odsonie spotkanie Dymitra i Maryny odbywa si na wspczesnych biaych kanapach, z towarzyszcym wczonym telewizorem.
Aleksandrow koncentruje si na wybranych scenach, cyzeluje detale, zapominajc jednak o przesaniu caoci. Ostatni akt jest ju spitrzeniem wszystkich pomysw, pstrokatym obrazem, ktry ma przyciga uwag mnogoci szczegw. Psychologiczny portret Borysa schodzi na drugi plan.
Tym, co wabi we wrocawskim spektaklu, jest strona muzyczna, wietnie poprowadzona przez Ew Michnik. W roli Borysa wystpi powracajcy do Wrocawia Janusz Monarcha, solista wiedeskiej Staatsoper, ktry da popis wspaniaego piewu, tworzc take pod wzgldem aktorskim znakomit kreacj. Z rwnego, solidnego zespou piewakw trzeba wymieni Elbiet Kaczmarzyk-Janczak (Maryna Mniszchwna), Arnolda Rutkowskiego (Knia Szujski), Leonida Zachozajewa (Dymitr) i Wiktora Gorelikowa (Waaram).
Od dziesiciu lat Opera Wrocawska pokazuje superprodukcje, zarwno w Hali Stulecia, jak i w plenerze. Spektakle te stay si wizytwk Wrocawia. Cho to przedsiwzicia kolosalnie trudne do akustycznego ujarzmienia (pogos hali, naganianie Pergoli), efektowne inscenizacje zawsze przycigaj tysice widzw. Do najlepszych superwidowisk naley zaliczy "Giocond" Ponchiellego, Napj miosny Donizettiego i Piercie Nibeluga Wagnera. Ostatni zaplanowany spektakl Borysa Godunowa, 28 padziernika, bdzie setnym superwidowiskiem Opery Wrocawskiej. Na Borysie zasidzie take 300-tysiczny widz.
Najnowsza premiera Borysa Godunowa we wrocawskiej Hali Stulecia muzycznie przynosi duo satysfakcji, ale gubi przesanie w natoku symboli i pomysw inscenizacyjnych.
Po raz pierwszy dzieo Modesta Musorgskiego zabrzmiao we Wrocawiu w 1972 roku - reyserowa Bogusaw Jankowski, dyrygowa Andrzej Rozmarynowicz. Borys Godunow wystawiony po raz pierwszy w 1874 roku w Petersburgu jest dzieem niezwykle istotnym w historii europejskiego teatru operowego. Utwr przesiknity rosyjsk tradycj narodow, na ktrej tle rozgrywa si niemal szekspirowski dramat zbrodniczego cara Borysa i Dymitra Samozwaca, mimo instrumentacyjnych niedostatkw - i kilku prb uzupeniania oryginau - wykonywany jest dzisiaj z powodzeniem na caym wiecie, najczciej w ujciu Nikoaja Rimskiego-Korsakowa (pniejsza wersja Dymitra Szostakowicza si nie przyja).
Teraz we wrocawskiej Hali Stulecia oper pokaza wzity rosyjski reyser Jurij Aleksandrow, regularnie wystawiajcy take na Zachodzie, m.in. w Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Mazepa Czajkowskiego) - w 2002 roku ogldalimy jego Chowaszczyzn Musorgskiego przywiezion do Teatru Wielkiego - Opery Narodowej przez moskiewski Teatr Bolszoj.
Inscenizacja Aleksandrowa to rzecz wielowtkowa, przekornie postmodernistyczna, w ktrej historyzm i tradycja cz si ze wspczesnoci. To spektakl w ruchu, rozwijajcy si, wyraajcy - jak chce autor - "idee wiecznego przemieszczania si mas ludzkich". Proces to chaotyczny, czasami zudny, niepokojco jednak podobny przed wiekami i dzi. Wszystkie sceny wrocawskiego spektaklu rozgrywaj si na peronie, poszczeglne odsony wjedaj i wyjedaj na wagonach i platformach kolejowych (syszymy te odgosy pocigw). Obserwujemy osobisty dramat gwnego bohatera oraz intrygi prowadzce do zdobycia wadzy przez Dymitra.
Ide Aleksandrowa nie byo proste odtworzenie losw Borysa i Dymitra, lecz pokazanie ich w kontekcie historii. Aleksandrow w swej pasjonujcej wizji wiata jednak si gubi. W jego Borysie jest moc znacze i symboli (z przeszoci i teraniejszoci), ktre tworz sie nie do koca logicznych pocze. Dominuje ch powizania w scenografii i kostiumach tego, co najbardziej odlege, jak to si czsto dzieje w teatrach zachodnioeuropejskich. I tak wdrowni mnisi (Waraam, Misai), "balujcy na caego" w wagonie restauracyjnym, zostali ubrani skry heavymetalowe; car i jego otoczenie, symbolizujcy star wadz, maj stanowi historyczn przeciwwag. W akcie polskim po adnej, klasycznej pierwszej odsonie spotkanie Dymitra i Maryny odbywa si na wspczesnych biaych kanapach, z towarzyszcym wczonym telewizorem.
Aleksandrow koncentruje si na wybranych scenach, cyzeluje detale, zapominajc jednak o przesaniu caoci. Ostatni akt jest ju spitrzeniem wszystkich pomysw, pstrokatym obrazem, ktry ma przyciga uwag mnogoci szczegw. Psychologiczny portret Borysa schodzi na drugi plan.
Tym, co wabi we wrocawskim spektaklu, jest strona muzyczna, wietnie poprowadzona przez Ew Michnik. W roli Borysa wystpi powracajcy do Wrocawia Janusz Monarcha, solista wiedeskiej Staatsoper, ktry da popis wspaniaego piewu, tworzc take pod wzgldem aktorskim znakomit kreacj. Z rwnego, solidnego zespou piewakw trzeba wymieni Elbiet Kaczmarzyk-Janczak (Maryna Mniszchwna), Arnolda Rutkowskiego (Knia Szujski), Leonida Zachozajewa (Dymitr) i Wiktora Gorelikowa (Waaram).
Od dziesiciu lat Opera Wrocawska pokazuje superprodukcje, zarwno w Hali Stulecia, jak i w plenerze. Spektakle te stay si wizytwk Wrocawia. Cho to przedsiwzicia kolosalnie trudne do akustycznego ujarzmienia (pogos hali, naganianie Pergoli), efektowne inscenizacje zawsze przycigaj tysice widzw. Do najlepszych superwidowisk naley zaliczy "Giocond" Ponchiellego, Napj miosny Donizettiego i Piercie Nibeluga Wagnera. Ostatni zaplanowany spektakl Borysa Godunowa, 28 padziernika, bdzie setnym superwidowiskiem Opery Wrocawskiej. Na Borysie zasidzie take 300-tysiczny widz.
Opera w 4 aktach Libretto: Modest Musorgski Prapremiera: Petersburg, 08 II 1874 Premiera polska: Lwów, 1912 Superwidowisko: 19, 20, 21, 26, 27, 28 X 2007
Kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
Inscenizacja i reżyseria: Yuri Alexandrov
Choreografia: Vladimir Romanovskiy
Dekoracje, reżyseria świateł: Paweł Dobrzycki
Kostiumy: Małgorzata Słoniowska
Przygotowanie chóru: Małgorzata Orawska
Asystent reżysera: Adam Frontczak
Streszczenie libretta: Jacek Marczyński
Tekst polski wyświetlany podczas spektaklu: Bartłomiej Majchrzak