Brudne oblicza wadzy - po premierze Borysa Godunowa
Berenika Ziber, Gazeta Wyborcza, 2007-10-21
Jedyna ukoczona opera Modesta Musorgskiego mwi o siedmioletnim panowaniu Godunowa, ktre zapocztkowao anarchi w Rosji, zwan Wielk Smut. Libretto, cho odnosi si do konkretnego czasu i postaci historycznych, ma ogromny adunek dramatyczny i pulsuje wieloznacznoci. Jak wikszo opowieci o wadzy, ma charakter uniwersalny, a w interpretacji wrocawskiej nabiera szczeglnie ponadczasowego znaczenia.
Wan rol w kreacji reyserskiej Yurija Aleksandrova peni scenografia Pawa Dobrzyckiego, czyli dworzec kolejowy, na ktrym spotyka si dziewi wiatw - operowych scen. Wagonami podjedaj na peron winiowie polityczni, samozwaniec Dymitr, kremlowscy dostojnicy, carska rodzina, a take ludzie wielu epok i narodowoci. Na dwch dworcowych awkach staj wadczy wojskowi, siadaj przedstawiciele ludu, bojarzy i klasztorni mnisi. Dworcowej awki wreszcie apie si kurczowo umierajcy car. Stojca z tyu sceny wysoka, ceglastoczerwona konstrukcja przez zmiany owietlenia znakomicie oddaje wntrze mrocznego dworca, carskich komnat i sandomierskiego dworu w "akcie polskim".
Rysy osobowoci podkrelaj kostiumy Magorzaty Soniowskiej. Grigorij, nim zostanie samozwaczym Dymitrem, nosi strj XIX-wiecznego inteligenta; wszak w wagonie restauracyjnym okazuje si jedynym, ktry potrafi czyta. Jako uzurpator ma ju na sobie koktajlowy garnitur, podjeda na peron na skrzanej kanapie, z pilotem w rku oglda mecz siatkwki. Waciwie nie pragnie cesarstwa. Staje si ofiar systemu i tragicznie ulokowanych uczu, a na przejcie wadzy decyduje si, by zdoby kobiet, ktra go nie kocha. Rol znakomicie zagra i zapiewa tenor Leonid Zakhozhaev.
Rozpieszczona dziewczyna, Maryna Mniszchwna, po raz pierwszy pojawia si w byszczcej sukni, z piropuszem na gowie, w otoczeniu taniego blichtru rodem z rewii. Potem spod czerni i czerwieni sukien ostentacyjnie prezentuje sigajce po uda czarne kozaki. W tym wyzywajcym stroju pooy si na kolanach jezuity Rangoniego, ktry nakania j do krzewienia w Rosji katolicyzmu. W tej roli wyrazicie wypada Elbieta Kaczmarzyk-Janczak, piewajca potnym mezzosopranem oddajcym wyrachowanie kobiety, ktra by dopi swego, jest w stanie zagra wszystko. Nawet mio.
Szujskiego - kolejnego dwulicowca - wspaniale przedstawi Arnold Rutkowski, zarwno aktorsko, jak i muzycznie. Wypiewa bohatera piknym, mocnym tenorem. Wyrniali si te Pawe Izdebski jako mnich Pimen, Wiktor Gorelikow w znakomitej kreacji Waraama (tu starej daty rockman), piewajcy parti Rangoniego Stanislav Kuflyuk, a take Rafa Majzner w wietnej roli Jurodiwego.
Wreszcie najwiksza gwiazda wieczoru - Janusz Monarcha (bas) jako Borys Godunow. Ten charyzmatyk zosta wyreyserowany i zapiewany z najwiksz klas. W interpretacji solisty wadca przemienia si w zwykego czowieka, drczonego obsesyjnymi wyrzutami sumienia, ktre prowadz go ostatecznie do obdu i mierci. Jego hierarchiczna pozycja przestaje by cokolwiek warta.
Wrocawski Borys Godunow jest dramatem wadzy, w ktrym najbardziej znamienne s dwa obrazy. Pierwszy - scena wyborw, w ktrej krwistoczerwona urna z materiau wizi ludzk posta prbujc si z niej uwolni. Drugi - to finaowa scena przejcia wadzy. Ostatni kadr przedstawia dzierc krlewskie insygnia posta z gow owinit czerwon chust, a wysoko nad ni - zwierzchnikw rnych religii. Niezalenie wic, kim jest wadca i jaki system reprezentuje, zawsze rzdzi w nieczysty sposb.
Nie mona za to odmwi czystoci brzmienia orkiestrze pod batut Ewy Michnik oraz chrowi przygotowanemu przez Magorzat Orawsk. Oba zespoy wspaniale odday pen dramatyzmu muzyk Musorgskiego w instrumentacji Mikoaja Rimskiego-Korsakowa.
Jedyna ukoczona opera Modesta Musorgskiego mwi o siedmioletnim panowaniu Godunowa, ktre zapocztkowao anarchi w Rosji, zwan Wielk Smut. Libretto, cho odnosi si do konkretnego czasu i postaci historycznych, ma ogromny adunek dramatyczny i pulsuje wieloznacznoci. Jak wikszo opowieci o wadzy, ma charakter uniwersalny, a w interpretacji wrocawskiej nabiera szczeglnie ponadczasowego znaczenia.
Wan rol w kreacji reyserskiej Yurija Aleksandrova peni scenografia Pawa Dobrzyckiego, czyli dworzec kolejowy, na ktrym spotyka si dziewi wiatw - operowych scen. Wagonami podjedaj na peron winiowie polityczni, samozwaniec Dymitr, kremlowscy dostojnicy, carska rodzina, a take ludzie wielu epok i narodowoci. Na dwch dworcowych awkach staj wadczy wojskowi, siadaj przedstawiciele ludu, bojarzy i klasztorni mnisi. Dworcowej awki wreszcie apie si kurczowo umierajcy car. Stojca z tyu sceny wysoka, ceglastoczerwona konstrukcja przez zmiany owietlenia znakomicie oddaje wntrze mrocznego dworca, carskich komnat i sandomierskiego dworu w "akcie polskim".
Rysy osobowoci podkrelaj kostiumy Magorzaty Soniowskiej. Grigorij, nim zostanie samozwaczym Dymitrem, nosi strj XIX-wiecznego inteligenta; wszak w wagonie restauracyjnym okazuje si jedynym, ktry potrafi czyta. Jako uzurpator ma ju na sobie koktajlowy garnitur, podjeda na peron na skrzanej kanapie, z pilotem w rku oglda mecz siatkwki. Waciwie nie pragnie cesarstwa. Staje si ofiar systemu i tragicznie ulokowanych uczu, a na przejcie wadzy decyduje si, by zdoby kobiet, ktra go nie kocha. Rol znakomicie zagra i zapiewa tenor Leonid Zakhozhaev.
Rozpieszczona dziewczyna, Maryna Mniszchwna, po raz pierwszy pojawia si w byszczcej sukni, z piropuszem na gowie, w otoczeniu taniego blichtru rodem z rewii. Potem spod czerni i czerwieni sukien ostentacyjnie prezentuje sigajce po uda czarne kozaki. W tym wyzywajcym stroju pooy si na kolanach jezuity Rangoniego, ktry nakania j do krzewienia w Rosji katolicyzmu. W tej roli wyrazicie wypada Elbieta Kaczmarzyk-Janczak, piewajca potnym mezzosopranem oddajcym wyrachowanie kobiety, ktra by dopi swego, jest w stanie zagra wszystko. Nawet mio.
Szujskiego - kolejnego dwulicowca - wspaniale przedstawi Arnold Rutkowski, zarwno aktorsko, jak i muzycznie. Wypiewa bohatera piknym, mocnym tenorem. Wyrniali si te Pawe Izdebski jako mnich Pimen, Wiktor Gorelikow w znakomitej kreacji Waraama (tu starej daty rockman), piewajcy parti Rangoniego Stanislav Kuflyuk, a take Rafa Majzner w wietnej roli Jurodiwego.
Wreszcie najwiksza gwiazda wieczoru - Janusz Monarcha (bas) jako Borys Godunow. Ten charyzmatyk zosta wyreyserowany i zapiewany z najwiksz klas. W interpretacji solisty wadca przemienia si w zwykego czowieka, drczonego obsesyjnymi wyrzutami sumienia, ktre prowadz go ostatecznie do obdu i mierci. Jego hierarchiczna pozycja przestaje by cokolwiek warta.
Wrocawski Borys Godunow jest dramatem wadzy, w ktrym najbardziej znamienne s dwa obrazy. Pierwszy - scena wyborw, w ktrej krwistoczerwona urna z materiau wizi ludzk posta prbujc si z niej uwolni. Drugi - to finaowa scena przejcia wadzy. Ostatni kadr przedstawia dzierc krlewskie insygnia posta z gow owinit czerwon chust, a wysoko nad ni - zwierzchnikw rnych religii. Niezalenie wic, kim jest wadca i jaki system reprezentuje, zawsze rzdzi w nieczysty sposb.
Nie mona za to odmwi czystoci brzmienia orkiestrze pod batut Ewy Michnik oraz chrowi przygotowanemu przez Magorzat Orawsk. Oba zespoy wspaniale odday pen dramatyzmu muzyk Musorgskiego w instrumentacji Mikoaja Rimskiego-Korsakowa.
Opera w 4 aktach Libretto: Modest Musorgski Prapremiera: Petersburg, 08 II 1874 Premiera polska: Lwów, 1912 Superwidowisko: 19, 20, 21, 26, 27, 28 X 2007
Kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
Inscenizacja i reżyseria: Yuri Alexandrov
Choreografia: Vladimir Romanovskiy
Dekoracje, reżyseria świateł: Paweł Dobrzycki
Kostiumy: Małgorzata Słoniowska
Przygotowanie chóru: Małgorzata Orawska
Asystent reżysera: Adam Frontczak
Streszczenie libretta: Jacek Marczyński
Tekst polski wyświetlany podczas spektaklu: Bartłomiej Majchrzak