W 1869 zwrci si do Verdiego kedyw Egiptu, Izmai Pasza, z propozycj napisania opery, ktrej wystawienie uwietnioby uroczysto otwarcia ukoczonego w tym wasnie roku Kanau Sueskiego. Zamwienie zostao przyjete i tak powstaa Aida,jedno z najwietniejszych dzie Verdiego, zamykajce drugi, w peni ju dojrzay okres jego twrczoci zapocztkowany Rigolettem, Trubadurem i Traviat. Odpowiadaa ona w peni panujcym w tej epoce i zgodnym z gustami wczesnej publicznoci konwencjom operowym, zarazem jednak bya dzieem nowym, stanowiacym powany krok naprzd nie tylko w indywidualnej ewolucji twrczego stylu Verdiego, ale i w caym rozwoju woskiej opery romantycznej.
Mamy wic w Aidziemonumentalnoc i przepych, mamy egzotyczne libretto, mamy popisowe arie gwnych bohaterw i wielki zbiorowy fina w II akcie. S to jednak cechy raczej zewntrzne, ktre upodabniaj Aid do innych oper tej epoki. Wyrnia si ona natomiast spord nich szlachetnoci melodii, wietn charakterystyk muzyczn poszczeglnych postaci oraz du subtelnoci rodkw muzycznego wyrazu.
Wielkie sceny zbiorowe uderzaj efektownoci i rozmachem, a take zrnicowaniem charakteru poszczeglnych partii i maestri kontrapunktycznej techniki. Nie brak w Aidzie momentw poetycznych i gboko nastrojowych. Warto te wspomnie, e w operze tej wprowadzi Verdi motywy muzyczne towarzyszce stale niektrym postaciom, przede wszystkim Aidzie i Amneris. Mona by nazwa je motywami przewodnimi, z tym jednak, e nie s one, jak u Wagnera, wynikiem z gry przyjetej, wyrozumowanej zasady, lecz powracaj w toku dziea w sposb cakowicie naturalny.
(Na podstawie "Przewodnika operowego" Jzefa Kaskiego)
Opera w 4 aktach Libretto: Antonio Ghislanzoni Prapremiera: Kair, 24 XII 1871 Premiera polska: Warszawa 23 XI 1875
Premiera obecnej inscenizacji w Operze Wrocławskiej 4 VI 1997
Spektakl wykonywany jest w języku włoskim z polskimi napisami